Lesson 31: Shame
บทที่ 31: ความอับอาย
You should be ashamed of yourself.
คุณควรจะละอายใจตัวเอง
His behavior was shameful.
พฤติกรรมของเขาเป็นสิ่งน่าละอาย
He has disgraced his entire family.
เขาทำให้ครอบครัวของเขาเสื่อมเสียชื่อเสียง
She is a disgrace to her country.
เธอคือความเสื่อมเสียของประเทศเธอ
I feel very ashamed for what I did.
ฉันรู้สึกละอายใจมากกับสิ่งที่ฉันทำ
I want to apologize for the shame I have brought on this school.
ฉันอยากจะขอโทษสำหรับความอับอายที่ฉันทำให้โรงเรียนแห่งนี้
He blushed with shame.
เขาหน้าแดงด้วยความอับอาย
That man has no shame.
ผู้ชายคนนั้นไม่มีความละอายเลย
He couldn’t hide his embarrassment.
เขาไม่สามารถซ่อนความอายของเขาได้
His shame was evident to everyone.
ความละอายใจของเขาปรากฏให้ทุกคนเห็น
I lied to my parents and now I feel very guilty.
ฉันโกหกพ่อแม่และตอนนี้ฉันรู้สึกผิดมาก
I feel so ashamed of myself.
ฉันรู้สึกละอายใจตัวเองมาก
I can’t believe I fell flat on my face at the recital.
ฉันไม่เชื่อเลยว่าฉันจะหน้าแตกตอนที่ดูการแสดง
I’m so ashamed and embarrassed.
ฉันรู้สึกละอายและเขินมาก
I don’t think I can face my friends and family.
ฉันไม่คิดว่าฉันจะสามารถเผชิญหน้าเพื่อนและครอบครัวของฉันได้